De vergonna nos guardar punna todavia

De Cancioneros Musicales Españoles
Saltar a: navegación, buscar


FICHA DE LA OBRA

Observación General

Índice de autoridades:

  • De vergonna nos guardar punna todavia
  • Cantigas de Santa María
  • Cantigas de Alfonso X el Sabio
  • Cantiga 94
  • Cancionero Cortesano
  • Siglo XIII

Autor del texto

La autoría no esta clara. Ver observación en Cantigas de Santa María

Autor música:

La autoría no esta clara. Ver observación en Cantigas de Santa María

Voces:

1

Cancioneros:

Data:

Segunda mitad siglo XIII

Referencias:

TEXTO

De vergonna nos guardar
punna todavía
e de falir e d' errar
a Virgen María.

E guarda-nos de falir
e ar quér-nos encobrir
quando en érro caemos;
des i faz-nos repentir
e a emenda vĩir
dos pecados que fazemos.
Dest' un miragre mostrar
en ũ' abadía
quis a Reínna sen par,
santa, que nos guía.
De vergonna nos guardar...

Ũa dona ouv' alí
que, per quant' éu aprendí,
éra meninna fremosa,
demais sabía assí
tẽer sa orden, que ni-
ũa atán aguçosa
éra d' i aproveitar
quanto mais podía;
e porên lle foran dar
a tesourería.
De vergonna nos guardar...

Mai-lo démo, que prazer
non ouv' ên, fez-lle querer
tal ben a un cavaleiro,
que lle non dava lezer,
tra en que a foi fazer
que saiu do mõesteiro;
mais ant' ela foi leixar
chaves, que tragía
na cinta, ant' o altar
da en que criía.
De vergonna nos guardar...

“Ai, Madre de Déus”, entôn
diss' ela en sa razôn,
“leixo-vos est' en comenda,
e a vós de coraçôn
m' acomend'.” E foi-s', e non
por ben fazer sa fazenda,
con aquel que muit' amar
mais ca si sabía,
e foi gran tempo durar
con el en folía.
De vergonna nos guardar...

E o cavaleiro fez,
poi-la levou dessa vez,
en ela fillos e fillas;
mais la Virgen de bon prez,
que nunca amou sandez,
emostrou i maravillas,
que a vida estrannar
lle fez que fazía,
por en sa claustra tornar,
u ante vivía.
De vergonna nos guardar...

Mais enquant' ela andou
con mal sen, quanto leixou
aa Virgen comendado
ela mui ben o guardou,
ca en séu logar entrou
e déu a todo recado
de quant' ouv' a recadar,
que ren non falía,
segundo no semellar
de quena viía.
De vergonna nos guardar...

Mais pois que s' arrepentiu
a monja e se partiu
do cavaleiro mui cedo,
nunca comeu nen dormiu,
tro o mõesteiro viu.
E entrou en el a medo
e fillou-s' a preguntar
os que connocía
do estado do logar,
que saber quería.
De vergonna nos guardar...

Disséron-ll' entôn sen al:
“Abadess' avemos tal
e prïol' e tesoureira,
cada ũa delas val
muito, e de ben, sen mal,
nos fazen de gran maneira.”
Quand' est' oiu, a sinar
lógo se prendía,
porque s' assí nomear
con elas oía.
De vergonna nos guardar...

E ela, con gran pavor
tremendo e sen coor,
foi-se pera a eigreja;
mais la Madre do Sennor
lle mostrou tan grand' amor,
—e porên bẽeita seja—
que as chaves foi achar
u póstas avía,
e séus panos foi fillar
que ante vestía.
De vergonna nos guardar...

E tan tóste, sen desdên
e sen vergonna de ren
aver, juntou o convento
e contou-lles o gran ben
que lle fezo a que ten
o mund' en séu mandamento;
e por lles todo provar
quanto lles dizía,
fez séu amigo chamar,
que llo contar ía.
De vergonna nos guardar...

O convent' o por mui gran
maravilla tev', a pran,
pois que a cousa provada
viron, dizendo que tan
fremosa, par San Joán,
nunca lles fora contada;
e fillaron-s' a cantar
con grand' alegría:
“Salve-te, Strela do Mar,
Déus, lume do día.”
De vergonna nos guardar...

MEDIATECA

Partituras

Midis

Discografía:

Enlaces:

Audios resaltados

Otros Audios

Videos resaltados:

Otros Videos: