Atant’ é Santa Maria de toda bondade bõa

De Cancioneros Musicales Españoles
Saltar a: navegación, buscar


FICHA DE LA OBRA

Observación General

Índice de autoridades:

  • Atant’ é Santa Maria de toda bondade bõa
  • Cantigas de Santa María
  • Cantigas de Alfonso X el Sabio
  • Cantiga 55
  • Cancionero Cortesano
  • Siglo XIII

Autor del texto

La autoría no esta clara. Ver observación en Cantigas de Santa María

Autor música:

La autoría no esta clara. Ver observación en Cantigas de Santa María

Voces:

1

Cancioneros:

Data:

Segunda mitad siglo XIII

Referencias:

Observación 1:

TEXTO

Atant' é Santa María de toda bondade bõa,
que mui d' anvidos s' assanna e mui de grado perdõa.

Desto direi un miragre que quis mostrar en Espanna
a Virgen Santa María, pïadosa e sen sanna,
por ũa monja, que fora fillar vida d' ávol manna †CSM 55:5Elmes, reading from [E], misinterprets the i in "monia" as a vowel, and consequently makes a mistake in his textual underlay for this line, assigning a single syllable to "hũa" and three to "monia". The correct fit is: ũ-  (GA ligature) -a  (C) mon-  (D) -ja  (CB ligature) as shown on the Music tab.
fóra de séu mõesteiro con un préste de corõa.
Atant' é Santa María de toda bondade bõa...

Esta dona mais amava d' outra ren Santa María,
e porend' en todo tempo sempre sas óras dizía
mui ben e compridamente, que en elas non falía
de dizer prima e terça, sésta, vésperas e nõa.
Atant' é Santa María de toda bondade bõa...

Comprétas e madodinnos ben ant' a sa majestade.
Mais o démo, que se paga pouco de virgĩidade,
fez, como vos éu ja dixe, que se foi con un abade,
que a por amiga teve un mui gran temp' en Lisbõa.
Atant' é Santa María de toda bondade bõa...

Ambos assí estevéron ta que ela foi prennada;
entôn o crérig' astroso leixou-a desamparada,
e ela tornou-se lógo vergonnosa e coitada,
andando sempre de noite, come se fosse ladrõa.
Atant' é Santa María de toda bondade bõa...

E foi ao mõesteiro alí onde se partira,
e falou-ll' a abadessa, que a nunca mẽos vira
ben des que do mõesteiro sen sa lecença saíra,
dizendo: “Por Déus, mia filla, lógo aa terça sõa.”
Atant' é Santa María de toda bondade bõa...

E ela foi fazer lógo aquelo que lle mandava;
mas de que a non achavan mẽos se maravillava,
e dest' a Santa María chorando loores dava,
dizendo: “Bẽeita éras, dos pecadores padrõa.”
Atant' é Santa María de toda bondade bõa...

Estas loores e outras a Santa María dando
muitas de noit' e de día, foi-se-ll' o tempo chegando
que avía d' aver fillo; e entôn se foi chorando
pera a sa majestade, e como quen se razõa
Atant' é Santa María de toda bondade bõa...

Con sennor, assí dizía, chorando mui fèramente:
“Mia Sennor, éu a ti venno como mollér que se sente
de grand' érro que á feito; mas, Sennor, venna-ch' a mente
se che fiz algún serviço, e guarda-me mia pessõa
Atant' é Santa María de toda bondade bõa...

Que non cáia en vergonna, Sennor, e alma me guarda
que a non lév' o dïabo nen eno inférno arda.
Esto con medo cho peço, ca éu sõo mui covarda
de por nulla ren rogar-te, mas peço-ch' esto por dõa.”
Atant' é Santa María de toda bondade bõa...

Quand' ela est' ouve dito, chegou a Santa Reínna
e ena coita da dona pos lógo sa meezinna,
e a un ángeo disse: “Tira-ll' aquel fill' aginna
do córp' e crïar-llo manda de pan, mais non de borõa.”
Atant' é Santa María de toda bondade bõa...

Foi-s' entôn Santa María, e a monja ficou sãa;
e cuidou achar séu fillo, mais en séu cuidar foi vãa,
ca o non viu por gran tempo, senôn quand' éra ja cãa,
e por el foi mas coitada que por séu fill' é leõa.
Atant' é Santa María de toda bondade bõa...

Mais depois assí ll' avẽo que, u vésperas dizendo
estavan todas no córo e ben cantand' e leendo,
viron entrar i un moço mui fremosinno correndo,
e cuidaron que fill' éra d' infançôn e d' infançõa.
Atant' é Santa María de toda bondade bõa...

E pois entrou eno córo, en mui bõa vóz e crara
começou: “Salve Regina”, assí como lle mandara
a Virgen Santa María que o gran tempo crïara,
que aos que ela ama por ll' errar non abaldõa.
Atant' é Santa María de toda bondade bõa...

A monja lógo tan tóste connoceu que séu fill' éra,
e el que éra sa madre; e a maravilla féra
foi entôn ela mui léda poi-ll' el diss' onde vẽéra,
dizendo: “Tornar-me quéro, e leixade-m' ir, varõa.”
Atant' é Santa María de toda bondade bõa...

Mantenent' aqueste feito soube todo o convento,
que éran i ajuntadas de monjas mui mais ca cento,
e loaron muit' a Virgen por aqueste cousimento
que fezéra, cujos feitos todo o mund' apregõa.
Atant' é Santa María de toda bondade bõa...


MEDIATECA

Partituras

Midis

Discografía:

Enlaces:

Audios resaltados

Otros Audios

Videos resaltados:

Otros Videos: